دوره 9، شماره 3 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره پاییز 1398 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 176-157 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار گروه روابط بین الملل دانشگاه گیلان
چکیده: (1981 مشاهده)
این مقاله به طرح مساله ائتلاف‌ها و چینش اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد، ایده اصلی این مقاله این است که ایران به عنوان یک موجودیت، اهدافی در سیاست خارجی دنبال می‌کند که تقدم و تآخر این اهداف توسط ائتلاف مسلط سبک و سنگین شده و نمودار سیاست خارجی ایران را ترسیم کرده است. تا پیش از 1979، ائتلاف باستان گرایان بر ایران مسلط شده بود و اهداف سیاست خارجی ایران را با توجه به منافع و ترجیحات خود و فهمی که از منافع ملی کشور داشت ریز و درشت نمودار سیاست خارجی ایران را تعریف کرده بود. این ائتلاف مسلط، توسط ائتلاف چپ گرایان، ائتلاف ملی گرایان و ائتلاف اسلام گرایان به چالش گرفته شده و در نهایت ساقط گردید. پس از انتقال، ئتلاف اسلام گرایان بر اداره امور مسلط گردید و باتوجه به منافع و ترجیحات خود و فهمی که از منافع ایران و درکی که از محیط بیرونی دارد به بازبینی در سیاست خارجی ایران پرداخته و اهداف سیاست خارجی را بازنویسی کرده است. با تسلط ائتلاف وسیع اسلام گرایان، الیت های دیگر ائتلاف‌های باستان گرایان، چپ گرایان و ملی گرایان به بیرون و حاشیه رانده و این ائتلاف‌ها متفرق شده‌اند. باور این مقاله این است که پس از تسلط اسلام گرایان، اهداف سیاست خارجی کشور توسط این ائتلاف تعین شده است که در ادامه این ائتلاف خود به دو ائتلاف چپ گرایی و راست گرایی تجزیه شده و پس از تجزیه، به طور کلی ائتلاف راست گرایی است که به عنوان ائتلاف مسلط اهداف سیاست خارجی ایران را شکل داده است و ائتلاف چپ گرایی به عنوان ائتلافی چالشگر تقلا کرده است که با توجه به ترجیحات خود و فهم متفاوتی که از منافع ملی دارد سیاست خارجی ایران را بازتعریف کند، بنابراین چینش اهداف سیاست خارجی به موضوعی برای کشمکش ائتلاف مسلط و ائتلاف چالشگر تبدیل شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |