دوره 10، شماره 4 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره زمستان 1399 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 70-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم خالقی نژاد1 
، احمد ساعی* 2، علی اشرف نظری3
، احمد ساعی* 2، علی اشرف نظری3
1- دانشجوی دکتری علوم سیاسی ،دانشکده حقوق و الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران.
2- دانشیار مدعو گروه علوم سیاسی ،دانشکده حقوق و الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران،(نویسنده مسئول)
3- دانشیار دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران.
2- دانشیار مدعو گروه علوم سیاسی ،دانشکده حقوق و الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران،(نویسنده مسئول)
3- دانشیار دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران.
چکیده: (4473 مشاهده)
با توجه به فراهم شدن زمینهی تغییر و تحولات و نظریه پردازیهای مختلف در عرصه روابط بینالملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقهگرایی نوین، مدل منطقهگرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسیهای صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینههای شکلگیری منطقهگرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی میتواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقهگرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیتهای مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، میتواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقهگرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینهی تغییر و تحولات و نظریه پردازیهای مختلف در عرصه روابط بینالملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه گرایی نوین، مدل منطقهگرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسیهای صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینههای شکلگیری منطقهگرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی میتواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقهگرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیتهای مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، میتواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقهگرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینهی تغییر و تحولات و نظریه پردازیهای مختلف در عرصه روابط بینالملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم،یک؛ مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی،دوم؛ منطقهگرایی نوین، مدل منطقهگرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسیهای صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینههای شکلگیری منطقهگرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی میتواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقهگرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیتهای مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، میتواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقهگرایی پارادیپلماتیک منجر شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |