دوره 11، شماره 3 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره پاییز 1400 )
جلد 11 شماره 3 صفحات 76-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه گیلان، گیلان، ایران. (نویسنده مسئول) ، sangariam2004@yahoo.com
2- کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
2- کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
چکیده: (2493 مشاهده)
نوع روابط قدرت در خاورمیانه منوط به فهم روابط بازیگران اصلی است که در جهت ایجاد و کنترل هژمون منطقه‌ای و بین‌المللی در تلاش بودهاند. نوع کنش و سیاست روسیه به‌عنوان مؤثرترین بازیگر اصلی در مسائل و بحران‌های آسیای غربی به‌ویژه در بحران سوریه و پس‌لرزه‌های آن ضروری و لازم می‌نماید. در این راستا نوع سیاست ورزی روسیه پرسش ساز است. سؤال‌های اساسی دراین‌ارتباط این است که: سیاستِ خاورمیانه‌ای روسیه در قبال ایران/ ترکیه به‌عنوان اصلی‌ترین بازیگران منطقه‌ای چگونه است؟ و چگونه پوتین توانسته است ترکیه را در کنار ایران وارد دیپلماسی موازنه‌ای خود نماید؟ پژوهش حاضر این پاسخ را به شکل فرضیه مورد آزمون قرار داده است که پوتین در امتداد نیاز خود در سیاست خاورمیانه‌ای روسیه به ایجاد توازن قوا بین بازیگران اصلیِ منطقه‌ای به‌ویژه بین ایران/ ترکیه با ایجاد همکاری و درعین‌حال اِعمال محدودیت، استقلال عمل استراتژیک ترکیه/ ایران را شکل داده است و آن را با همکاری‌ها و موافقت‌نامه‌های دو و سه‌جانبه متوازن می‌سازد. یافته مقاله نشان می‌دهد اولاً در مسائل آسیای غربی به‌ویژه در حواشیِ بحران سوریه نقش و راهبرد روسیه‌ی پوتین، مؤثرترین و اساسی‌ترین راهبرد بوده است. ثانیاً در سیاست خاورمیانه‌ای روسیه سیاست توازن قوا در بین بازیگران اصلی منطقه‌ای چشمگیر بوده و کارایی دارد. پژوهش حاضر به شکل کیفی و با روش تبیینی- تحلیلی با جمع‌آوری اطلاعات به طریق اِسنادی تحریر شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |