دوره 12، شماره 1 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره بهار 1401 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 44-21 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
2- استادیار گروه علوم سیاسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران (نویسنده مسئول) ، hosainabolfazly47@yahoo.com
3- استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، ایران
چکیده:   (1998 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط عربستان و ایران است. هر دو کشور از اهمیت بسزایی در منطقه برخوردار و در سده اخیر، منشأ تحولات بسیاری بوده­ که گاهی به سوی همکاری و گاهی نیز به سمت تقابل پیش رفته­اند. سوال پژوهش حاضر بر چیستی تضادهای اندیشه­ای میان ایران و عربستان سعودی مبتنی بوده و برای پاسخ به سوال این فرضیه را به محک آزمون می­گذاریم که عربستان با ورود کارگزاران نوظهور به عرصه سیاسی کشور به دلیل اختلافات هویتی و ایدئولوژیکی، روابط خصمانه و تقابل­جویانه با جمهوری اسلامی را به منظور به حاشیه راندن ایران و حفظ جایگاه منطقه­ای خود در پیش گرفته­ است. روش گردآوری داده­ها مبتنی بر روش اسنادی، راهبرد پژوهش قیاسی، روش تجزیه و تحلیل داده­ها توصیفی تبیینی و ملهم از نظریه امنیتی سازه­انگاری است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد که عربستان سعودی برای تقابل با جمهوری اسلامی ایران با حمایت از سوی ایالات متحده آمریکا از تضادهای مبانی و اندیشه­­ای نظیر هویت، تقابل ایدئولوژیکی، دشمن­تراشی، رهبری جهان اسلام، کسب قدرت برتر منطقه­ای، برتری­جویی سیاسی و دیپلماتیک و ... بهره می­برد. تأکید مسائل هویتی و قومیتی، نوع نظام سیاسی، فرقه­گرایی و فرقه­سازی، فرهنگ سیاسی و تصورات ذهنی بازیگران سیاسی دو کشور در تداوم تقابل و واگرایی نقش بسزایی داشته است.
 
متن کامل [PDF 420 kb]   (572 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/8/24 | پذیرش: 1400/12/13 | انتشار: 1401/1/14

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.