وهابیت نام فرقه ای است با رهبری محمد بن عبدالوهاب که پس از اتحاد با محمدبن‌سعود رهبر قبیله آل سعود در منطقه درعیه در سال 1744میلادی، توانستند با کمک یکدیگر اولین دولت سعودی را تشکیل دهند. پس از این توافق، وهابیت در طول سه قرن گذشته همواره به ­عنوان ستون اصلی مشروعیت و بقای آل سعود در طی سه دولت این خاندان (دولت اول:  1744- 1819، دولت دوم: 1819 – 1891 و دولت سوم: 1932 – 2016 )  مطرح بوده و آل سعود نیز به منظور بهره­برداری از نفوذ و تأیید علمای وهابی، با گره زدن توسعه­طلبی سیاسی - ارضی خود به اجرای منویات محمد بن عبدالوهاب، سایر نقاط کشور را تسخیر کرد.

طی سه قرن گذشته و به خصوص در 8 دهه اخیر، خاندان آل سعود با کمک وهابیت به تدریج بر سرزمین عربستان مسلط شده و با توجه به منافع مشترک و اتحاد وهابیت با حاکمان سعودی، این فرقه عملاً به عنوان ابزاری برای خاندان آل سعود جهت تداوم قدرت محسوب می گردد.

مشروعیت بخشی رفتارهای ضد دینی آل سعود توسط وهابیت و نقش فتوای وهابی در استمرار حاکمیت آل سعود، مسأله مقاله پیش روست که با رویکرد توصیفی تاریخی به آن پرداخته شد.