دوره 7، شماره 1 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام 1396 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 122-95 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه بیرجند ، hfarzanepour@birjand.ac.ir
2- دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده:   (3431 مشاهده)
تاریخ معاصر کشور افغانستان با بحران­­های مختلف داخلی و خارجی همراه بوده است. دراین­بین، مسئله عدم ثبات دولت­ را می­توان از مهم­ترین آنان دانست. این مهم، دلایل گوناگونی دارد، ازاین­رو، نوشتار پیشرو سعی دارد تا با رهیافت تاریخی و الهام از نظریه نخبگان پاره­تو، به این مسئله بپردازد که نخستین علت شکنندگی دولت­ در افغانستان طی سال­های 2016 - 1919 م. چه بوده است؟ نویسندگان پژوهش حاضر معتقدند که صرفاً نه مؤلفه­های داخلی و خارجی، بلکه عامل میانی یعنی عملکرد و سیاست­های رهبران و نخبگان سیاسی افغان که غالباً کمتر رنگ و بوی قومی و مذهبی داشته­اند، علت اصلی شکنندگی دولت­ در افغانستان بوده­اند. این زاویه­ی دید، نه­تنها منجر به زدودن «تعصب­زدگی قومی»، «شکاف­زدگی تحمیلی» و نیز «ایدئولوژی زدگی» برخی پژوهش­های موجود در خصوص این کشور می­شود، بلکه ما را قادر به پیش­بینی دقیق میزان آسیب­پذیری و آسیب­زایی دولت­ در افغانستان خواهد ساخت.
 
متن کامل [PDF 395 kb]   (15 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1395/11/23 | پذیرش: 1396/10/6 | انتشار: 1396/10/6

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.