دوره 7، شماره 2 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام 1396 )                   جلد 7 شماره 2 صفحات 106-81 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور
چکیده:   (4034 مشاهده)
در اختیار گرفتن فضا به عنوان یک دارایی استراتژیک، اولویت سیاستگذاری جغرافیایی کشورهاست. فضاهای تجزیه­شدۀ خاورمیانه که به دنبال خلأ قدرت کشورهای شکننده مانند عراق و سوریه در خاورمیانه صورت گرفته، محلی از تعارض و منازعه را بین سوژه­های جدید و ساختارهای ژئوپلیتیکی مسلط در خاورمیانه به ­وجود آورده است. این فضاها از سال 2014 میلادی و پس از حوادث عراق و سوریه و به طور عمده در منطقۀ بین­النهرین رخ داده است. در فضای آنارشیک خاورمیانه، ترکیه با استفاده از گفتمان­های سرزمینی و کارگزاری گروه­های اسلام­گرا، درصدد عملیاتی کردن نوستالژی سرزمینی خود است. از سوی دیگر، ترکیه به علت سندروم امنیتی مرزهای جنوبی، درصدد تعمیق و بسط هژمونی خود در خاورمیانه­ای می­باشد که ایدئولوژی شیعی و بسط ژئوپلیتیکی کردها، بزرگ­ترین مانع بر سر مطامع هژمونیک آن است. بنابراین، گفتمان ژئوپلیتیکی ترک­ها در نواحی تلاقی و حفره­های تاریک تمدنی، بر لبه ساختارهای ژئوپلیتیکی لرزان قومی شکل گرفته است. این تحقیق با نگاهی تحلیلی – توصیفی و با استعانت از روش گفتمان ژئوپلتیکی ترکیه در فضاهای تجزیه شده خاورمیانه را تحلیل می­کند.
 
متن کامل [PDF 455 kb]   (2232 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/3/17 | پذیرش: 1396/5/15 | انتشار: 1396/11/18

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.