دوره 9، شماره 1 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره بهار 1398 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 140-111 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمدمهدی میرزایی1 
، سروش امیری* 2
، سروش امیری* 2
1- استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
2- استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه علوم انتظامی امین ، suroush.jnu@gmail.com
2- استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه علوم انتظامی امین ، suroush.jnu@gmail.com
چکیده: (2599 مشاهده)
وقوع خیزشهای مردمی و عربی در اواخر 2010 و نفوذ این جنبشها از درعا وارد سوریه شد. با توجه به اینکه بحران سوریه، یک بحران سیاسی و امنیتی چندجانبه، پیچیده و بازیگران مختلف با اهداف متضاد و متعارض است، لذا هدف از نوشتن این مقاله تبیین دقیق موضوع، بازیگران دخیل را به سه سطح داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی تقسیم می‌کند. هر بازیگر داخلی و حامی خارجی، منطقه‌ای و بین‌المللی، آن دارای اهدافی هستند که حفظ و یا سقوط دولت بشار اسد هدف محوری سیاستهای راهبردی آنها است. مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی درصدد بررسی و تبیین راهبردهای محورهای سهگانه داخلی، منطقهایی و بین‌المللی در مناقشه سوریه است.در بحران سوریه دو نگرش گوناگون دیده می‌شود. برخی از ناظران این بحران را در راستای جنبش‌های مردمی در خاورمیانه و شمال آفریقا می‌دانند. در این نگاه سوریه همانند سایر کشوهای عربی و آفریقایی، گرفتار مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است. از منظر دیگر، بحران سوریه، معلول معادلات و تغییرات ژئوپلیتیکی منطقه‌ای و بین‌المللی است. لذا مسائل داخلی و تغییرات نقش قدرت‌های منطقه‌ای و معادلات بین‌المللی مسبب این چالش تاریخی است که هدف منطقهایی آن جز تضعیف محور مقاومت به رهبری ایران و نقش روسیه در سوریه نیست. در بُعد داخلی این بحران تداوم خیزشهای مردمی است؛ پس باید آن کشور را آوردگاهی برای رقابت‌ها و سیاستهای راهبردی قدرت‌های منطقهایی و فرامنطقهایی و نیز چالشهای درونی-تاریخی دانست.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |