قرن بیستم برای جوامع عرب، سرشار از تحولات بنیادین در جهات گوناگون بود. ورود به عصر مدرن، حضور غربیان در جهان اسلام و آشنایی مسلمانان با اندیشه­ها و مفاهیم تازه­ای مانند دولت، ملت، ملی گرایی و غیره، حیات سیاسی و اجتماعی آنان را تحت تاثیر قرار دارد. فروپاشی عثمانی و تشکیل کشورهای نوبنیاد، مردم درون این مرزهای ساختگی را، که قرن­ها رعیت خلیفه بودند، نیازمند تعریفی نو از هویت کرد. در میان این کشورهای جدید، مورد نظر نوشتار حاضر، کشور سوریه و هدف، تبیین مساهمت اندیشه­ورزان تجددگرای آن در راه بازتعریف هویت ملی سوری است. نحوه بازنمایی مفهوم ملت، ناظر بر اهداف و خاستگاه متفاوت آن اندیشه­ورزان و در نهایت سنخ شناسی این اندیشه­ها مسئله این پژوهش است. در پرتوی این سنخ­شناسی به این پرسش پرداخته شده که تجددگرایان مذکور مفهوم مطلوب خود از ملت و هویت  را با ابتنا به چه مفاهیم و شگردهای بلاغی صورت­بندی کردند؟ به منظور پاسخ به این پرسش، نوشتار حاضر با بهره­گیری از روش هرمنوتیک قصد_ زمینه­گرای کوئنتین اسکینر برای در نظرداشتن متن­های مزبور در زمینه گفتمانی قرن بیستم جهان عرب، سامان یافته است.

واژه‌های کلیدی: سوریه، ملت، ساطع الحصری، قسطنطین زریق، آنتوان سعاده، شکیب ارسلان، نجیب عازوری

متن کامل [PDF 769 kb]   (354 دریافت)