مساله همگرایی میان بازیگران سیاسی اگر چه قدمتی دیرینه دارد با این حال به مثابه یک مساله نظری و آکادمیک در حوزه روابط بین الملل و پس از جنگ جهانی دوم مورد توجه جدی قرار گرفته است.

در این میان، نخستین سطح همگرایی سیاسی را می بایست در میان بازیگران فروملی و پس از آن در قالب های بیناملی، منطقه ای و بین المللی جستجو نمود.

گذار به پویش همگرایی میان چنان بازیگرانی، نیازمند به الگویی سه بُعدی است که به نوبه خود از منابع و مولفه های خاصی تاثیر می پذیرد. منابع بینشی، منابع انگیزشی و منابع محیطی سه ضلع مثلث گذار به همگرایی میان بازیگران فروملی است.

تاریخ سی ساله مناسبات میان جنبش های امل و حزب الله به عنوان الگوی تطبیق و پیاده سازی الگوی نظری سه بُعدی یادشده انتخاب شده و تلاش می شود تا نشان داده شود که چگونه هر یک از منابع یادشده، در شکل دهی به تقارب و همگرایی میان دو جنبش –به عنوان بازیگران فروملی- نقش داشته و سهم ایفا نموده است.