دوره 12، شماره 3 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام شماره پاییز 1401 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 97-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، تهران، ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
2- استادیار، گروه حقوق و علوم سیاسی ، واحد بین‌الملل قشم ، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران(نویسنده مسئول) ، maryam.moradi@iauqeshm.ac.ir
3- دانشیار، گروه حقوق و علوم سیاسی ، واحد بین‌الملل قشم ، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
2- استادیار، گروه حقوق و علوم سیاسی ، واحد بین‌الملل قشم ، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران(نویسنده مسئول) ، maryam.moradi@iauqeshm.ac.ir
3- دانشیار، گروه حقوق و علوم سیاسی ، واحد بین‌الملل قشم ، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
چکیده: (850 مشاهده)
امروزه علم و فناوری یک اصل اساسی برای کشورها به شمار رفته و جوامع به دنبال دستیابی به دانش از راههای مختلف هستند. این پژوهش به دنبال نشان دادن این موضوع است که دیپلماسی علمی و فناوری یک ضرورتِ قابل اجماع و نهادساز در توسعه سیاسی است و بخشی از فرآیند توسعه سیاسی داخلی یک کشور به واسطه تحقق سیاست خارجی از دریچه مبادلات و مراودات علمی محقق میشود. برای این منظور، پژوهش حاضر به دنبال یافتن پاسخهای قابل اثبات و دلالتهای آشکار نقش دیپلماسی علمی و فناوری در توسعه سیاسی است. به این معنی که دیپلماسی علمی و فناوری با پذیرش و تبادل دانشجویان خارجی، همکاریهای بینالمللی دانشگاهی و برقراری روابط علمی و تعامل و همکاری پژوهشگران با یکدیگر در عرصه جهانی از طریق فرصتهای مطالعاتی، طرحهای پژوهشی مشترک، کنفرانسها و مقالات مشترک، زمینه اجماع و همبستگیِ بیشتر داخلی بر سر نهادسازی علمی و کاهش کشمکشها را به صورت طرحی نظری را فراهم میکند. روش گردآوری دادهها مبتنی بر روش اسنادی، راهبرد پژوهش بر مبنای قیاسی، روش تجزیه و تحلیل دادهها بر اساس روش توصیفی-تبیینی و ملهم از چارچوب نظری متناظر با دیپلماسی علمی و فناوری است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |