دوره 7، شماره 1 - ( پژوهش های سیاسی جهان اسلام 1396 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 194-159 |
برگشت به فهرست نسخه ها
وزارت امور خارجه
چکیده: (3922 مشاهده)
صحرای غربی و کشمیر قدیمی‌ترین بحران‌های حل نشده‌ی بجای مانده از دوره استعمار است و هردو سرنوشت یکسانی نیز پیدا کرده‌اند با وجود اینکه برای هر دو سرزمین اجرای قاعده حق تعیین سرنوشت در قطعنامه‌های شورای امنیت پیش بینی شده اما با توجه به فراز و فرودهای مختلف و پیچیده منطقه‌ای و بین المللی سرنوشت هر دوی این جنبش‌ها به دست فراموشی سپرده شده است. علت ناکارایی این قاعده که ابتدا با قطعنامه 1514 برای استعمار زدایی تصویب شد ولی امروزه فراتر از آن مورد استفاده قرار می‌گیرد عدم وجود کنوانسیون و یا معاهده بین المللی ویژه این اصل است. حق تعیین سرنوشت نباید با قاعده آمره"تمامیت ارضی" تداخل داشته باشد اما امروزه بسیاری از حقوقدانان بخصوص طرفداران حقوق بشر بر این باور هستند که هیچ قاعده‌ای مقدس‌تر و آمرانه‌تر از حرمت انسان و حقوق شهروندان نیست. یکی از مشکلات فعلی خاورمیانه نیز تفسیر همین دو حرف است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |