noruzi M, eslami M, eslami M. The Principles of Imam Khomeini's Political Islam Theory Compared to Competitive Theories of Salafi and Secular Islam. پژوهشهاي سياسي جهان اسلام 2019; 9 (4) :119-140
URL:
http://priw.ir/article-1-593-fa.html
نوروزی محمدجواد، اسلامی محسن، اسلامی مهدی. مبانی نظریه اسلام سیاسی امام خمینی (ره) در مقایسه با نظریه های رقیب اسلام سلفی و سکولار. فصلنامه پژوهشهاي سياسي جهان اسلام. 1398; 9 (4) :119-140
URL: http://priw.ir/article-1-593-fa.html
1- دانشیار مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، تهران، ایران.
2- استادیار گروه روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. (نویسنده مسئول) ، eslami.m@modares.ac.ir
3- دانشجوی دکتری فلسفه سیاسی اسلامی مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، تهران، ایران.
چکیده: (3416 مشاهده)
پژوهش حاضر به دنبال تبیین نظریه اسلام سیاسی از منظر امام خمینی ره است. سؤال اصلی این پژوهشان است که مبانی نظریه اسلام سیاسی ایدئولوگ انقلاب اسلامی ایران در مقایسه با دیگر نظریات رقیب چه تفاوتی دارد؟ (سؤال) هدف از این مقاله در گام نخست تبیین علمی و مستدل از مبانی نظریه امام خمینی ره در باب اسلام سیاسی بوده و در ادامه به جهت ظهور مکاتب فکری در جهان اسلام با اشکال متعدد و ارائه تعاریف جدید از اسلام سیاسی همچون تفکرات سلفی، تکفیری و سکولار و آشفتگی و ابهام در عرصه نظریه پردازی اسلام سیاسی، ضرورت پردازش روایت صحیح از اسلام سیاسیان هم با الگوی جامع و کارامد امام خمینی ره احساس میگردید (هدف). این پژوهش چنین استدلال میکند که مبانی اسلام سیاسی امام خمینی ره دارای مؤلفههایی چون خدامحوری، عقل گرایی، نص گرایی اجتهاد محور، سعادت طلبی و پیوند دین و سیاست است. درحالیکه در نظریه اسلام سلفی مطلق انگاری، جزمیت، عقل گریزی، انحصارطلبی و سطحی گرایی دینی مشاهده میگردد. اسلام سکولار نیز با مبانی اصلی چون نسبی گرایی معرفت، دین ستیزی، وحی گریزی، علم پرستی، دنیا محوری و جدایی دین از سیاست شناخته میشود (فرضیه). جذابیتهای اسلام سیاسی امام خمینی ره در عرصه مبانی منجر به گسترش گفتمان انقلاب اسلامی در جهان اسلام گردیده است. این در حالیست که نظریات رقیب بدلیل عدم جامعیت تئوری و عاریتی بودن تا کنون موفق به عملیاتی کردن نظریه خود نشدهاند (نوآوری).
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/5/21 | پذیرش: 1398/9/3 | انتشار: 1398/12/3