فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشهای سیاسی جهان اسلام

این مقاله با هدف ارائۀ چارچوبی تحلیلی‌توصیفی برای دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران سامان یافته است؛ و این موضوع را دربارۀ کشور لبنان، به‌طور اخص، واکاوی می‌کند. دیپلماسی عمومی شامل گسترۀ وسیعی از فعالیت‌هاست و بنابراین تعاریف متفاوتی دارد؛ ولی به‌طور کلی، عبارت از تلاش‌ها و اقدامات حکومت یا دولتی است که با هدف ایجاد تصویری مطلوب از سیاست‌ها و آرمان‌های کشور مبدأ بر اذهان و افکار نخبگان و عامۀ مردم کشورهای دیگر، صورت می‌گیرد. تفاوت این موضوع با روابط‌عمومی و پروپاگاندا، در دوسویه‌بودن ارتباطی است که براساس متقاعدسازی و  گفت‌وگوی دوطرفه صورت می‌گیرد. این مقاله با استناد به نظرسنجی مؤسسۀ آمریکایی زاگبی و با این پرسش که علل اصلی توفیق دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در لبنان چیست، به‌دنبال اثبات این فرضیه است که موفقیت این امر در لبنان، مرهون چند چیز است: اتکای آن به شبکه‌های دولتی و مدنی در این کشور، ذهنیت تاریخی مثبت مردم لبنان از ایران و نیز وجود حزب‌الله و شیعیان، به‌مثابه کارگزار غیرعامل و غیردولتی ایران در لبنان.