1- دانشیار گروه روابط بین الملل دانشگاه اصفهان ، n.shafiee@ase.ui.ac.ir
2- کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
چکیده: (3190 مشاهده)
یکی از بزرگترین فجایع انسانی، در دو دهه اول قرن بیست و یکم در ایالت راخین میانمار و نسبت به مسلمانان روهینگیا اتفاق افتاد. پاکسازی قومی، نسلکشی، جرایم علیه بشریت و هر عنوان مشابه دیگری که بهنوعی جلوهای از نقض حقوق بشر محسوب شود، در قبال مسلمانان روهینگیا حادث شد. سوال اصلی این مقاله آن است که واکنش سازمان ملل متحد در قبال این فجایع چه بود؟ فرضیه مقاله که به روش توصیفی_تحلیلی بررسی شد، آن است که سازمان ملل متحد نسبت به فجایع انسانی در میانمار فقط به اظهار نظر شفاهی، صدور بیانیه، و نهایتاً صدور قطع نامههای توصیهای بسنده کرد. این درحالیاست که انتظار میرفت این سازمان بر اساس اصل مسئولیت بین المللی حمایت، مداخله بشر دوستانه را در میانمار در دستور کار قرار میداد. تعاض رفتاری سازمان ملل متحد ناشی از اعمال فشار قدرتهای بزرگ است. یافتههای مقاله نشان داد که برخورد سازمان ملل نسبت به نقض حقوق بشر در کشورهای مختلف تابع استانداردهای دوگانه است. خوشبینانهترین حالت آن است که گفته شود قدرتهای بزرگ مانع از عملکرد مؤثر و مستقل سازمان ملل در برخورد با دولتهای ناقض حقوق بشر میشوند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/10/21 | پذیرش: 1398/2/3 | انتشار: 1398/4/16