فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشهای سیاسی جهان اسلام

توسعه یکی از مفاهیم خیلی مهم برای همه کشورها، به ویژه برای کشورهای درحال توسعه و جهان سوم است. کشورهای منطقۀ جنوب­شرقی آسیا، از جمله کشورهایی هستند که توانسته اند تحت عنوان دولت­های     توسعه­گرا، با اتخاذ سیاست­های مناسب سیاسی- اقتصادی به توسعۀ مطلوب و بالایی برسند. کشور مالزی نیز به ویژه از زمان نخست­وزیری ماهاتیر­محمد توانست به توسعۀ بالایی دست یابد و تبدیل به مالزی نوین شود و این توسعه همچنان ادامه دارد. سؤال پژوهش حاضر این است که چه عوامل و سیاست­‌هایی باعث توسعۀ سریع کشور مالزی به ویژه از دهۀ 1980 به بعد شده است؟ یافته­های پژوهش حاضر حاکی از این است که کشور مالزی با ایجاد دولت­های توسعه­گرا و اتخاذ سیاست­هایی چون صنعتی شدن، خصوصی­سازی، توسعۀ صادرات، ثبات اقتصادی، سرمایه­‌گذاری خارجی، تأثیرپذیری از الگوی توسعۀ ژاپن، اقتصاد مبتنی بر دانش، توسعۀ تکنولوژی ملی، مدیریت و تصمیم گیری­های دولت، بالا بردن بهره­وری اقتصاد، برنامه­ریزی اقتصادی، توسعۀ ملی فناوری اطلاعات و ارتباطات و ... به توسعۀ سریع اقتصادی دست یافته و توانسته به سطح توسعۀ همه­جانبه و بالایی برسد و به الگویی برای دیگر کشورهای درحال توسعۀ جهان سوم تبدیل شود. به نظر می­رسد دولت مالزی مهم­ترین نقش و جایگاه را در توسعۀ سیاسی- اقتصادی این کشور دارا بوده است، لذا مالزی نوین، به ویژه مالزی دوران نخست­وزیری ماهاتیر­محمد، نمونۀ خوبی از عملکرد مثبت دولت­های توسعه­گرا را به نمایش گذاشته است. برای پاسخ­گویی به پرسش این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته شده است.

پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و توسعه­‌ای و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است. یعنی محقق علاوه بر تصویرسازیِ آنچه هست، به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی وضعیت مسأله می­پردازد. فنون و تکنیک­های جمع­آوری اطلاعات در این پژوهش، با استفاده از روش ترکیبی می‌باشد؛ یعنی از منابع  کتابخانه­ای، اسناد و مدارک، نشریات، مجلات و مقالات معتبر تخصصی استفاده می‌شود.