استادیار گروه حقوق دانشگاه پیام نور،تهران،ایران. ، Karami.t54@gmail.com
چکیده: (371 مشاهده)
امروزه یکی از شاخصهای مهم توسعهی انسانی، میزان حضور و نحوهی ایفای نقش زنان در عرصههای گوناگون سیاسی، اجتماعی و ... میباشد. حقوق سیاسی و اجتماعی زنان، جزو حقوق اصلی و اساسی آنها بوده و لازم و ملزوم انسانیت هستند و این مهم در شریعت اسلام مورد توجه بوده و نظام جمهوری اسلامی نیز که مبتنی بر فقه اسلامی است، در قانون اساسی بدان توجه ویژه داشته است. شواهد امر این نشان میدهد که میزان حضور و مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی، نسبت به دورههای پیش از انقلاب اسلامی، رشد چشمگیری داشته است لیکن هنوز زنان ایران نتوانستهاند به صورت کامل به حقوق سیاسی و اجتماعی خود دست یابند و لذا این پرسش مطرح میشود که چه موانعی موجب عدم دستیابی زنان ایران به حقوق سیاسی و اجتماعی خود شدهاند. به منظور پاسخگویی به این پرسش، پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانهای و به روش فیشبرداری، حقوق سیاسی و اجتماعی زنان در نظام جمهوری اسلامی را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده است. بررسی قانون اساسی و دیگر ارکان نظام جمهوری اسلامی به این نتیجه منتهی گردید که علیرغم درنظر گرفته شدن حقوق سیاسی و اجتماعی یکسانی برای زنان و مردان در این نظام، در دستیابی کامل زنان ایران به حقوق سیاسی و اجتماعی خویش، موانعی ساختاری (اعم از ساختار سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و قانون مدنی) و غیرساختاری (بیشتر فیزیولوژیکی) وجود دارد که میتوان با کمک دولت و نیز ارتقای فرهنگ عمومی، بر موانع یادشده فائق آمد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/2/6 | پذیرش: 1400/6/25 | انتشار: 1400/7/1