فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشهای سیاسی جهان اسلام

مطالعاتی که در مورد اسلام و روابط بین‎الملل شده است، عمدتاً نگاه تک‏ساحتی به موضوع داشته‏اند؛ به این معنی که یا از منظر اسلام به روابط بین‏الملل اشاره شده و یا از نگاه روابط بین‏الملل به مطالعه موضوعات روابط بین‏الملل مثل جنگ و صلح در اسلام اشاره شده است. اگر بخواهیم از نظر هستی‏شناسانه به رابطه اسلام و روابط بین‏الملل بپردازیم، لازم است بدانیم چه هستی و موجودیتی برای اسلام در مطالعه روابط بین‏الملل قایل هستیم. مقاله حاضر چهار هستی و موجودیت برای اسلام در مطالعه روابط بین‏الملل را بررسی می‏کند: اسلام به مثابه دین؛ اسلام به عنوان ایدئولوژی (بنیادرگرایی اسلامی)؛ اسلام به معنی هویت (نگاه سازه‏انگارانه) و در نهایت اسلام به مثابه اخلاق بین‏الملل. در اینجا ضمن پرداختن به هر یک از این هستی‏ها موضوعات مبتلابه در روابط بین‏الملل مورد بحث قرار می‏گیرد. امّا در نهایت فرضیه مقاله این است که اسلام به مثابه اخلاق بین‏الملل امکان بهتری برای مطالعه مسایل بین‏المللی فراهم می‏سازد.