فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشهای سیاسی جهان اسلام

یکی از هنجارهایی که نمود بارزی در رهیافت‌های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد، هنجار «عدالت‌گستری» و در راستای آن «حمایتگری» از اقشار مظلوم و مستضعف جوامع مختلف و محرومیت‌زدایی از آنان می‌باشد؛ اصلی که امام خمینی (ره) آن را عقیده و مسلک خود معرفی می‌نمود. این هنجار هویت جمهوری اسلامی را به‌عنوان یک کنش‌گر و واحد سیاسی حمایت‌گرا و عدالت‌گستر شکل داده است و می‌تواند بستر مناسبی برای تألیف قلوب نسبت به جمهوری اسلامی ایران، گسترش عمق راهبردی و افزایش حوزه نفوذ اجتماعی و به تبع آن سیاسی ایران شود؛ به ویژه آنکه کمک به همنوع به عنوان یک فضیلت انسانی مشترک در گوهر و سرشت عموم بشر قرار دارد. این پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ‌گویی به پرسش‌های ذیل می‌باشد: «حمایتگری» و «رفتار حمایتگرانه» در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چه جایگاهی دارد؟ و تأثیر این رفتارها بر پیشبرد اهداف سیاست خارجی ایران اسلامی چیست؟

نتایج بدست آمده از پژوهش نشان می‌دهد که رفتار حمایتگرانه در اسناد بالادستی نظیر قانون اساسی از جایگاه مهمی برخوردار است و در افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، گسترش عمق استراتژیک، تقویت دیپلماسی عمومی، مقابله با تروریسم و دیگر موارد تأثیرگذار است.