استادیارگروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور،تهران،ایران ، Amirifard.Parisa@pnu.ac.ir
چکیده: (108 مشاهده)
غیبت امام دوازدهم و مسئله غییت ایشان تا زمان وعده داده شده پیامدهای مهمی برای جهان تشیع بهدنبال داشت. در واقع، این مسئله بهمعنای آغاز حیات سیاسی- اجتماعی بدون حضور فیزیکی امام بود. آغاز زندگی بدون حضور فیزیکی امام در میان شیعیان بهمعنای یک آغاز نیز بود؛ آغاز پرسشها و دغدغههایی از ایندست که در غیاب امام جامعه شیعیان چگونه بر مدار ایشان اداره شود و شیعیان در دوره غیبت چه وظایفی برعهده دارند؟ با توجه به اهمیت این موضوع و تأثیر آن را برحیات سیاسی – اجتماعی شیعیان چه تمهیدی برای این آغاز اندیشیده شد؟ تشکیل حکومت برپایه اندیشه غیبت براساس چه مولفه هایی است؟ به طور مشخص، چگونه حکومت در غیاب امام غایب از اندیشه غیبت استفاده می کند؟ اندیشه غیبت بر چه مولفه های سیاسی- اجتماعی در حکومت مبتنی است و در سده جدید قرن 15 این اندیشه چگونه می تواند آغازی برای تجلی در حیات شیعیان با بازاندیشی اندیشه غیبت باشد؟ این تحقیق بر "آغاز" حیات شیعه بدون حضور امام در حکومت تاکید دارد ، متغیر مستقل را اندیشه غیبت و متغیر تابع را شکل گیری حکومت در نظر می گیرد و با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری منابع کتابخانه ای در صدد پاسخ به این سوال است که تاریخ غیبت حضرت مهدی"عج" بر پایه استمرار حیات ایشان در دوران غیبت ، معتقدان به اندیشه غیبت را در چه سنت اجتماعی- سیاسی قرار داده است؟ این سنت از زمان آغاز غیبت کبری تاکنون ، معتقدان خود را دارد و نسل به نسل و سینه به سینه اندیشه غیبت بر پایه اندیشه امامت و رهبری در میان شیعیان به حیات شیعه معنی بخشیده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/12/27 | پذیرش: 1403/5/18 | انتشار: 1403/7/1